نویسنده

• محسن احمدآخوندی

عضو هیئت علمی جامع‍ةالمصطفی العالمیه (m.a.akhoundi@gmail.com).

چکیده

جامعیت قرآن و فراگیری آن نسبت به همه اصول و بنیان‌های شریعت و فهم‌پذیری قرآن، دو ویژگی بسیار مهمی است که در دیدگاه تفصیل‌گرایانه، زمینه را برای نقش‌آفرینی هرچه بیشتر کتاب فراهم می‌کند. این دیدگاه، قرآن را نوری می‌داند که در پرتو آن، هم پیام الهی به روشنی دریافت می‌شود و هم راه برای بهره‌مندی از منبع بزرگ دیگری همچون «سنّت» فراهم می‌گردد. بیان روشن و جامع قرآن، کتاب را معیاری برای سنجش روایات قرار داده است و امکان تفکیک میان آموزه‌های متعدد یک حدیث و اختصاص حجیت را به مفاد هم‌نوا با آیات فراهم می‌سازد. محوریت قرآن، در نظام کلی آموزه‌های دین، نقش مؤثری در تصویر جهت‌گیری روایات و تبیین مفاد احادیث دارد و زمینه را برای بهره‌مندی هرچه بیشتر از سنّت، هموار ساخته، امکان وفاق میان روایات به ظاهر ناهمگون را میسر می‌سازد. این نوشتار بر آن است که گونه‌های مختلف تأثیرگذاری کتاب را در سامان‌دهی به آموزه‌های حدیثی و فهم و دریافت آن، در این رویکرد بررسی کند.

کلیدواژه‌ها

• محوریت کتاب
• تبیین سنّت
• جایگاه روایات
• رویکرد تفصیل‌گرایانه
• رویکرد تفسیرگرایانه