نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• زینب سنچولی ¹
• محمدرضا کیخا ²

¹ استادیار و عضو هیئت علمی گروه الهیات، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران.

² گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان

چکیده

ازنظر مشهور فقها، تحمل و ادای شهادت به‌موجب آیات قرآن کریم واجب است، ولی اینکه شاهد می‌تواند از مشهودٌ له برای نفس عمل و رفتار جسمی در تحمل و ادای شهادت ـ مضاف بر هزینه‌های ایاب و ذهاب و هزینه‌های مالی که شاهد متحمل می‌شود ـ درخواست اجرت نماید، مسئله اختلافی است. مقاله حاضر که به‌روش توصیفی تحلیلی انجام شده است، نشان می‌دهد قول مشهور مبنی بر حرمت اخذ اجرت در مقابل نفس عمل در مطلق واجبات ـ ازجمله اجرت برای تحمل و ادای شهادت ـ قابل مناقشه است و نظریه تفصیل نیز که اخذ اجرت را در مرحله تحمل شهادت به‌دلیل محترم‌بودن عمل مسلمان، جایز می‌داند، ولی در مرحله ادای شهادت به‌دلیل تأثیر‌پذیری مفاد شهادت از اجرت و در معرض تهمت قرارگرفتن شاهد جایز نمی‌داند، به‌دلیل فقدان مستند قطعی، قابل مناقشه است؛ بنابراین به‌نظر می‌رسد جواز اخذ اجرت در برابر نفس عمل و رفتار جسمی در تحمل و ادای شهادت به‌دلیل واجب توصلی‌بودن شهادت و عدم لزوم قصد قربت در آن و نیز عدم تنافی اخذ اجرت با خلوص نیت در اتیان واجب و نیز استناد به قاعده احترام، از قوت بیشتری برخوردار می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

• اجرت
• تحمل شهادت
• ادای شهادت
• واجب توصلی